teman-teman

Monday 2 April 2012

DIA...


PAK LONG tarik tali pinggang dengan wajah yang marah. Sejurus selepas itu satu libasan mengena badan Zahra.
            “Ampun papa, ampunkan Zahra.” Zahra merayu.
            “Kau cakap siapa jantan tu?” jerit pak long kuat. Sekali lagi badan Zahra mendapat libasan. Mengelupur Zahra di situ. Aku tahu Zahra benar-benar sakit kali ini. Cara dia mengelupur juga aku tahu bukan sekecil-kecil sakit yang dia tanggung.
            “Sudahlah tu bang.” Mak long tarik tangan pak long. Cuba menyabarkan pak long yang seperti orang kerasukkan hantu.
            “Kau beritahu aku siapa jantan tu?” jerit pak long lagi. Bergema suara pak long di seluruh rumah.
            “Kawan Zahra satu kolej,” jawab Zahra bersama tangisan.
            “Zahra bawa papa jumpa jantan tu sekarang jugak.”
            “Dia dah berhenti papa. Dia dah larikan diri. Zahra tak dapat kesan dia di mana berada sekarang ni.”
            Aku pandang tepat wajah Zahra. Kenapa dia menipu? Bukankah Joe masih lagi menuntut di kolej yang kami belajar. Baru semalam aku terpandang Joe di kafeteria. Apa yang cuba Zahra sembunyikan?
            Sekali lagi badan Zahra mendapat libasan. Seperti tadi, Zahra menggelupur semula. “Papa, ampun Zahra.”Akhirnya Zahra peluk erat kaki pak long.
            “Sudahlah tu bang, kita nak buat macam mana lagi. Benda ni dah jadi.”
            “Dah berapa bulan kandungan Zahra?” soal pak long garang.
            “Masuk tiga bulan papa.”
            “Tiga bulan?” Tanpa teragak-agak pak long libas lagi badan Zahra. Inilah julung-julung kalinya pak long melibas Zahra dengan begitu teruk. Selama ini anak kesayangan itu jangan kata hendak kena libas, kena jentik pun payah.
            Aku? setiap kali Zahra buat hal aku yang dapat habuan. Semua kesalahan tertunding ke arahku namun kali ini, mak long tidak boleh hendak menyalahkan aku lagi kerana yang bunting sekarang ini bukan aku, tetapi anak kesayangan mak long.
            “Sudahlah tu bang, benda ni dah jadi. Sekarang ni kita kena kena fikirkan cara untuk selesaikan masalah ni. Abang pukul Zahra macam mana pun, tidak akan mengubah apa-apa.” Pak long tersandar selepas itu di sofa. Zahra masih lagi menangis. Mak long menemani pak long.
            “Gugurkan kandungan tu,” arah pak long.
            “Abang, kandungan Zahra dah tiga bulan lebih, mana boleh kita gugurkan. Kalau berlaku kepada Zahra nanti macam mana?”
            “Habis awak nak biarkan Zahra mengandung? Awak nak malukan saya? Awak tahu bukan keluarga saya macam mana.” Suara pak long masih kuat.
            Mak long terus pandang aku. Semacam saja mak long pandang. Sejak mak long tahu Zahra mengandung, aku lihat mak long seperti sentiasa berfikir. Mungkinkah kali ini mak long bakal berjaya menghalau aku keluar dari sini? Apakah bebanan yang mak long ungkit saban hari ini bakal disingkirkan?
            Aku tarik nafas. Menantikan rancangan selanjutnya daripada mak long.
            “Saya nak Teya balas budi kita selama kita pelihara dia.” Tiba-tiba mak long bersuara. Aku tenang dan cuba memahami kata-kata mak long walaupun mak long sudah menggunakan bahasa mengungkit.
            Pak long pandang mak long dan aku pandang keduanya. “Saya nak Teya tanggung semuanya sebagai balasan kita jaga dia selama ini.”
            Aku tambah tidak faham. Kata-kata mak long makin mengelirukan. Aku kena tanggung semuanya? Tanggung apa?
            “Teya yang kena jaga anak tu.”
            “Saya tak faham apa maksud  mak long.” Aku tanya. Mustahil pula mak long ada kuasa memindahkan kandungan Zahra ke dalam rahimku. Memang mustahil.
            “Aku nak semua orang sangka kau yang mengandung,” jelas mak long. Namun penjelasan mak long buat aku tambah tidak faham.
            “Apa yang awak merepek ni, Maznah?” soal pak long. Kalau pak long juga fikir mak long sedang merepek, apatah lagi aku. Aku lagilah tidak faham apa maksud sebenar mak long.
            “Sebagai membalas jasa kita bela dia dari kecik, saya nak Teya yang mengandung. Biar semua ahli keluarga yang lain anggap anak tu anak Teya.”
            “Awak dah gila ke? Setan mana yang rasuk awak suruh fikir cara bodoh tu?”
            “Saya tak bodoh bang. Kita takada pilihan lain. Abang tahu tak risiko gugurkan anak? Berkemungkinan besar Zahra tak boleh mengandung lagi. Abang nak anak kita tanggung risiko tu,” soal mak long.
            “Tapi  macam mana? Yang mengandung tu anak kita. Bukannya Teya. Macam mana awak nak sorok perut anak awak tu?”
            “Abang jangan bimbang, saya tahu apa yang saya nak buat.”
            Aku betul-betul tak sangka cetek benar  fikiran mak long sehingga boleh terfikirkan cara bodoh begitu. Tetapi aku sedar juga, semua rancangan mak long itu tetap akan melibatkan aku sama dan akibatnya tentulah berpihak kepadaku.
            Ah! Makin risau aku jadinya.

3 comments: